GDY ZDJĘCIA MÓWI WIĘCEJ NIŻ SŁÓW - JAK SMILEY ZACZĘŁ SIĘ SIĘ ROZŚMIECHAĆ

Pozwól swoim uczuciom uwolnić się i powiedz w e-mailu lub SMS-ie, co obecnie myślisz lub czujesz, nie zawsze jest takie łatwe. Często zdarzają się sytuacje, w których autor nie może wymyślić odpowiednich słów, aby wyrazić słowami to, co ma być przekazane drugiej osobie. Prawdopodobnie każdy znalazł się w sytuacji, w której trudno było przekazać drugiej osobie coś zwykłymi słowami, bez niezrozumienia lub nawet niezrozumienia. W takich sytuacjach w grę wchodzą tak zwane „emotikony”, które już dawno stały się naturalną częścią codziennej komunikacji w dzisiejszych interakcjach. Mali „emocjonalni pomocnicy” mają długą historię i przez długi czas wcale nie byli naturalni.


W dzisiejszych czasach trudno sobie wyobrazić codzienne życie bez żółtych symboli. Jesteś biegły nie tylko w codziennej korespondencji elektronicznej, ale także w wielu rzeczach i przedmiotach w życiu codziennym. „Żółty posłaniec radości” zdobi wszystko, co możliwe i niemożliwe. Profesjonalna maszyna merchandisingowa zawładnęła maluchem i przeniosła go we wszystkie nisze w życiu: koszulki, torby, poduszki - praktycznie nic nie oprze się uśmiechniętej buźce. Zwłaszcza w dobie rozwijającego się handlu internetowego koszulki, kubki czy poduszki można łatwo zaprojektować indywidualnie za pośrednictwem dowolnych portali. Oprócz emotikonów popularne są motywy fotograficzne lub tekstowe Strona internetowa z grafiką wyjaśniona. Nawet znaki lub mapy można znaleźć tutaj jako możliwe elementy do druku. W wielu przypadkach, zwłaszcza w przypadku młodej klienteli, nie powinno zabraknąć zabawnych wiadomości, bezczelnych powiedzeń lub dowcipnych logo na koszulkach lub etui na smartfony. Na przykład żółta buźka wraz z krewnymi może służyć jako sympatyczny „ambasador uczuć”. Ale co kryje się za Twoją historią sukcesu?


„Emotikon” to język stworzony z języka angielskiego i składa się z „emocji” dla „uczucia” i „ikony” dla „znaku”. Obiekty rysunkowe, które mają wyrażać określony stan umysłu, nazywane są z kolei w skrócie „emoji”.

Zalety „figurek” są oczywiste lub w ich „twarzy”:

- Każdą emocję lub każdy stan emocjonalny można wyrazić w sposób jednoznaczny i jednoznaczny bez konieczności stosowania wielu słów - o ile w ogóle konieczna jest artykulacja językowa.
- Emocje można przekazać w wiadomości głosowej w ciągu kilku sekund jednym kliknięciem myszy.
- Wszelkie niejasności językowe i wynikające z nich potencjalne nieporozumienia są z góry wykluczone.
- Jest teraz odpowiedni „Emoji” dla praktycznie każdego stanu emocjonalnego i każdej dziedziny życia.


Piktogramy były używane od niepamiętnych czasów do wyrażania informacji za pomocą symboli. Jako symbole obrazkowe reprezentują to, co ma na myśli, w uproszczonej graficznie, stylizowanej formie, w której największa możliwa publiczność może już odgadnąć, co jest przeznaczone. Konwencje społeczne określają, jakim stanem lub jakim wydarzeniem ma oznaczać „ikona” - w ten sposób symbolika zostaje jednoznacznie i asocjacyjnie utrwalona w świecie wyobraźni odbiorcy:

Zalety piktogramów tkwią w ich wielojęzycznej symbolice, która niewątpliwie reprezentuje to, co się rozumie za pomocą języka obrazkowego, uwarunkowanego wyobraźnią jednostki. Z kolei język wizualny jest normalnie regulowany umową społeczną. Wady polegają na prawie wyłącznym sprowadzeniu ich do ilustracji faktycznych procesów lub stanów faktycznych, bez uwzględnienia jakichkolwiek powiązanych aspektów emocjonalnych.


Proces przekształcania piktogramu w emoji można wyrazić równaniem:

Piktogram+ emocja = emotikon

Za praojca „piktogramu z ludzką twarzą” uznawany jest artysta komercyjny Harvey Ball, który w 1963 r. Pracował na zlecenie państwowego towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych ubezpieczeń na życie. of America powinien zaprojektować przyjazne logo dla przycisku, aby zmotywować swoich pracowników. Zgodnie z dewizą „punkt - punkt - przecinek” zaprojektował stylizowaną, okrągłą twarz z dwojgiem oczu, która powinna przyciągać uwagę widza na żółtym tle.

Francuski dziennikarz Franklin Loufrani podchwycił ten pomysł kilka lat później, zarejestrował go jako patent i w ten sposób zabezpieczył prawa użytkowania - i nadal to robi. Jako pracownik „France-Soir” chciał przeciwdziałać rozpowszechnionemu stereotypowi, że wiadomości na ogół mają coś wspólnego tylko z negatywnymi wydarzeniami i przyjął uśmiech Ball jako uderzającą etykietę pozytywnych wiadomości prasowych. Po uzyskaniu praw wydrukowano pierwszą buźkę z numeru 01 stycznia 1972 roku i ozdobiono ją literą „O” w nazwie gazety - całkowity sukces. Pierwsi licencjobiorcy, tacy jak Agfa, Levi's i M & Ms, kupili nowo założoną firmę Loufrani „Smiley Licensing Corporation” i uczynili jej właściciela multimilionerem.


Podczas gdy oryginalna buźka rozprzestrzeniła się po całym świecie w formie drukowanej w latach 70. i na początku 80., na początku ery elektronicznej wśród ekspertów pojawiło się pytanie, w jaki sposób wesoły człowiek mógłby być przedstawiony w nowym rodzaju poczty elektronicznej. Na elektronicznym forum dyskusyjnym 19 września 1982 r. Student Scott E. Fahlman zasugerował, aby w przyszłości ikona była reprezentowana za pomocą następującego znaku ASCII, jeśli miały zostać zidentyfikowane żarty lub ogólnie zabawne rzeczy:

:-) - Czytelnik powinien wyobrazić sobie znak ASCII z boku.

:-( - A jeśli chodzi o treści, które nie są zabawne, zasugerował też coś przeciwnego.

Propozycja Fahlmana wywołała falę, nastąpił początek i miała nastąpić cała gama innych wariantów, oto tylko kilka przykładów:

-: - i oznacza „bez słowa”

-: -x oznacza „pocałunki”

-: '- (oznacza „płakać”

-: - [oznacza „wampira”

LOL

Tymczasem wzorzec bez wartości: akronim „Loughing out loud” (głośny śmiech) jest coraz częściej zastępowany przez emotikony w e-mailach i na czatach i wyszedł z mody.